Πριν λίγο καιρό βρέθηκα σε τραπέζι με έναν πρώην υπουργό κορυφαίων υπουργείων(οικονομικών,δημοσίων έργων κλπ.) . Μας είπε για το παρελθόν του, τα σχέδιά του για το μέλλον και γενικότερα η συζήτηση μαζί του είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Εξάλλου το γεγονός ότι εδώ και χρόνια δεν ανήκει σε κανένα από τα μεγάλα κόμματα τού έδινε τη δυνατότητα να μιλάει με ιδιαίτερη άνεση για πρόσωπα και καταστάσεις.
Κάποια στιγμή τού έθεσα την εξής απλή ερώτηση(αν και γνώριζα την απάντηση...)
Είναι αλήθεια ότι τις περισσότερες φορές μια πολυκατοικία δυσκολεύεται να βρει διαχειριστή. Μια πολύ απλή θέση, που έχει όμως 2-3 αρμοδιότητες κι ευθύνες διαχείρισης , οι περισσότεροι την αποφεύγουν...Τη νιώθουν ως μπελά, ως μια επιπλέον σκοτούρα,ως ευθύνη στην τελική.
Όλοι λοιπόν αυτοί που δημόσια μαλώνουν για το ποιος θα διαχειριστεί ένα ολόκληρο κράτος,ένα νομό ή ένα Δήμο (όχι πάντως μια πολυκατοικία) το κάνουν επειδή πραγματικά θέλουν να προσφέρουν, από τη μεγάλη τους αγάπη δηλαδή, ή για προσωπικά-οικονομικά οφέλη, για προσωπική ανάδειξη;
Εάν είναι ευθύνη η απλή διαχείριση μιας πολυκατοικίας, τότε η διαχείριση των υποθέσεων ή των οικονομικών του Κράτους τί μπορεί να είναι;
Οι ίδιοι θα δέχονταν ποτέ θέση διαχειριστή στην πολυκατοικία τους; ( όσοι τέλοσπάντων δε μένουν σε μεζονέτες)
Η απάντηση που έλαβα ήταν αυτή που περίμενα. ΚΑΝΕΙΣ!ΔΥΣΤΥΧΩΣ,ΚΑΝΕΙΣ δεν εμπλέκεται στην πολιτική για να προσφέρει.(μετά από σκέψη μου ανέφερε τα ονόματα δυο τριών άγνωστων σε εμένα δημάρχων,τους οποίους γνώρισε και θεωρεί ότι ασχολήθηκαν για να προσφέρουν,αλλά όπως τόνισε σίγουρα είναι η εξαίρεση)Όλοι το κάνουν καθαρά για προσωπικό τους όφελος
Σκεφθείτε λοιπόν ποιους σταυρώνετε! Σκεφθείτε αν αυτός που σταυρώνετε θέλει κάτι για εσάς,για τους πολλούς ή θέλει κάτι για τον ίδιο του τον εαυτό...
Πίσω από τις θημωνιές
Πριν από 1 χρόνια
